دوچرخه سواری در اراک/حسین آخانی

در این یاداشت پیشنهاد شده است تا تردد وسیله نقلیه در بخش مرکزی شهر اراک ممنوع شود و با اختصاص خیابان ها و خطوط دوچرخه سواری کمکی به کاهش آلودگی شهر شود.

آلودگی در اراک بیداد می کند. استقرار بیش از 2800 واحد صنعتی این شهر را مهد سرطان کرده است. سرطان های ریه، مثانه و تیروئید و حتی دستگاه گوارش بسیاری از خانواده های اراکی از جمله این نگارنده را داغ دار و یا درگیر کابوس مرگ کرده است. امروز ریاست سازمان محیط زیست به این شهر سفر کرده است. مردم اراک با تجمعات خودجوش و آرام خود توجه مسئولین را می خواهند.

اراک شهری است که پستی و بلندی چندانی ندارد. به همین خاطر برای دوچرخه سواری ایده آل است. در گذشته دوچرخه سواری یکی از سالم ترین راه های جابجایی مردم در شهر بود. مرحوم برادرم که در 20 سالگی قربانی سرطان شد، در سالهای 56 تا 58 در دبیرستانی در اراک درس می خواند. او برای رفتن به مدرسه از سنجان که 6 کیلومتر با شهر فاصله داشت با دوچرخه به شهر می رفت. ما هم برای رفتن به زمینهای کشاورزی از دوچرخه استفاده می کردیم. متاسفانه ماشینی شدن افراطی این فرهنگ را نابود کرد. امروز دوچرخه سواری در شهر بسیار پر مخاطره و تقریبا غیر ممکن شده است. حال که مسئولین و مردم شهر عزم خود را برای مقابله با آلودگی جزم کرده اند، چه خوب است که شورای شهر و استانداری شهرداری را مجبور کنند بجای پل سازی و افزایش عرض خیابان ها، مسیرهای دوچرخه سواری را خط کشی کرده تا این سنت مجددا زنده شود. برای این کار پیش بینی می شود که بخش مرکزی شهر- حد فاصل سه را ارامنه تا انتهای بازار و از قائم مقام تا دکتر حسابی) را به منطقه ممنوعه تردد با ماشین تبدیل کنند. در ضمن چند خیابان مانند امتداد رودخانه را کلا به دوچرخه اختصاص دهند تا بتوان کل شهر را با دوچرخه سفر کرد.

برای بهتر زندگی کردن باید خودمان هم تلاش کنیم. می توان به شکل نمادین در فراخوانی آرام هزاران دوچرخه را به میدان مرکزی آورد و پیر و جوان، دختر و پسر سوار بر دوچرخه حق سالم زیستن را از مسئولین بخواهیم. امروز دوچرخه سواری در شهرهای متمدن دنیا نمادی از فرهنگ بالا، تردد سالم و  عشق به زندگی است.